اتصالات پلی اتیلن

از ابتدای دهه 1960 و در زمان کوتاهی پس  از اولین معرفی لوله های پلی اتیلنی به طور فزاینده جهت کاربردهای دریایی مورد استفاده قرار گرفته اند .تخلیه سیال ،انتقال سیال از زیر رودخانه یا دریاچه و گرفتن آب دریا ممکن است از انها در مواردی همچون خطوط لوله موقت شناور روی سطح آب نصب روی زمین های باتلاقی و استفاده در عملیات لایروبی استفاده شود.

ساختار پلی اتیلن ،پلی اتیلن یک نوع پلاستیک semi crystallineاست که دارای  مقاومت های مکانیکی مناسب می باشد . پلیمرازسیون گاز اتلین در فشار بالا باعث تولید پلی اتیلن با دانسیته  پائین با زنجیره انشعابی زیاد می شود. همچنین پلیمریزاسیون اتیلن در فشار پائین باعث تولید پلی اتیلن با دانسیته بالا و زنجیره صاف می شود.بابالا رفتن چگالی مقاومت کششی مدول الاستیسیته و مقاومت شیمیایی بهتر می گردند.

ماده اولیه لوله های پلی اتیلن توسط عدد mrs از هم متمایز می گردند. این عدد نشاندهنده مقاومت فشار داخلی دراز مدت در دمای 20درجه سانتیگراد و مدت  50سال در محیط آب است.

عناصر غیرموثر روی پلی اتیلن:

- انواع حلال های آلی و معدنی

- انواع عناصر شیمیایی معدنی

- انواع باکتری ها

عناصرموثر بصورت محدود روی پلی اتیلن:

- انواع روغن چربی و هیدروکربورهای آروماتیک

- عناصر موثر روی پلی اتیلن

- اسیدهای قوی اکسیدکننده برای مثال اسید سولفوریک

ویژگی های اتصالات پلی اتیلن:

- مقاومت در مقابل مواد شيميايی و زنگ زدگی ، شكستگی و ترک خوردگی ناشی از فشار یا ضربه ، خوردگی و ساييدگی ،ارتعاشات ناشی از زمين لرزه

- صیقلی و صاف بودن جداره خارجی و داخلی (کم بودن افت فشار ناشی از اصطکاک سطح داخلی)

- عدم رسوب گيری

- انعطاف پذيری بالا

- هزینه کم و سرعت بالا نصب و اجرا

- عدم نیاز به ماشين آلات سنگین در زمان اجرا

- جوشكاريی های لوله‌ و اتصالات پلی اتیلن.