بذر گلابی

بذر گلابی مانند درخت سیب جزء درختان خزان دار است. گلابی هم مانند سیب جوانه های گل و میوه دهنده خود را که مختلط هستند روی شاخچه های کوچکی که اصطلاحا سیخک نامیده می شود تشکیل می دهند. درخت گلابی در مقایسه با درخت سیب، به طور افراشته وبه سمت بالا رشد می‌کند. خاک مناسب درختان گلابی، خاک های شنی ورسی یا رسی وشنی عمیق است. گلابی به روشهای کاشت بذر، قلمه و پیوند قابل ازدیاد است. متداول ترین روش ازدیاد، کاشت بـذر گلابی های وحشی و پیوند ارقام تجاری روی این پایه هاست پایه های گلابی عبارتند از: گلابی وحشی، بِه، گلابی ویلیام.

درخت گلابی در برابر سرما از سیب حساس تر است. گل های گلابی در بهار کمی زودتر از سیب باز می شوند ، به همین دلیل بیشتر در معرض خطر سرمای بهاره قرار می گیرند . در تابستان، گیاه گلابی گرما را بیشتر از سیب تحمل می کند. گل و میوه گلابی در انتهای شاخه ها و سیخک های دو ساله بوجود می آید، بنابر این هنگام هرس درختان بارور، باید در حفظ سیخک ها دقت کرد. میزان محصول در باغ های معمولی به ۴۵ تن در هکتار می رسد. تعداد ارقام گلابی موجود در ایران حدود ۱۲۰ نوع است. مهمترین ارقام بومی عبارتند از: گلابی شاه میوه کرج ، گلابی شاه میوه خراسان ، گلابی شاه میوه اصفهان ، گلابی نطنز کاشان ، محمدعلی مشهد ، سه فصله کرج ، سیبری ، گلابی پیغمبری . از گلابی های خارجی نیز که کم و بیش در ایران کشت می شوند می توان :گلابی آنژو، گلابی وینترنلیس، گلابی بارتلت، گلابی دوشس،گلابی ژاندارک، گلابی باسه، گلابی کولمار، گلابی بوره ژیفار و گلابی دوینه دوکومیس را نام برد. بارتلت که در اروپا بنام گلابی ویلیامز مشهور است، مهم ترین و پر کشت ترین گلابی در دنیا به شمار می رود. یک نوع گلابی جنگلی که در کهکیلویه می روید و تخم آن زیاد است را انجوجک می نامند. میوه آن قابل استفاده نیست، ولی زمانی که میوه روی خاک می افتد و می پوسد، تخم آن را جمع آوری می کنند که استفاده درمانی زیادی دارد.